ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑΣ

Ο Αγαμέμνονας, απόγονος του Πέλοπα και γιος του Ατρέα και της Αερόπης, ήταν βασιλιάς της πλούσιας πολιτείας των Μυκηνών. Γυναίκα του ήταν η μεγαλύτερη αδερφή της Ελένης, η Κλυταιμνήστρα, κόρη του Τυνδάρεου και της Λήδας, που του χάρισε τέσσερις κόρες κι ένα γιο, τον Ορέστη. Θεώρησε ότι η προσβολή που έγινε στον αδερφό του, τον Μενέλαο, έθιγε και τον ίδιο, γιατί τον είχε βοηθήσει να παντρευτεί την Ελένη. Από την άλλη ήταν αρκετά φιλόδοξος και πίστευε ότι μια οργανωμένη πανελλήνια εκστρατεία θα χάριζε στους Αχαιούς μεγάλη δόξα και πολλά πλούτη, καθώς η Τροία ήταν γνωστή για τους θησαυρούς της. Επειδή ήταν ο βασικός εμπνευστής και διοργανωτής της εκστρατείας αυτής, αλλά και γιατί διέθετε την ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη μέσα στους Αχαιούς, ορίστηκε αρχιστράτηγος από τους υπόλοιπους ηγεμόνες στην Αυλίδα. Διέθετε εκατόν εξήντα πλοία, από τα οποία τα εκατό επάνδρωσε ο ίδιος και τα υπόλοιπα εξήντα τα διέθεσε στους Αρκάδες, που δεν είχαν οι ίδιοι στόλο.
Η μορφή του Αγαμέμνονα παρουσίαζε, καθώς φαίνεται, αρκετές αρνητικές πλευρές. Ο Αχιλλέας δε διστάζει να τον αποκαλέσει λιγόψυχο, υστερόβουλο αλλά και πλεονέκτη, κατηγορώντας τον ότι ο ρόλος του ως αρχιστράτηγου περιορίζεται στο να κάθεται στη σκηνή του και να περιμένει το μερτικό του από τα λάφυρα, αφήνοντας τους άλλους να πολεμούν και να σκοτώνονται. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι στα λόγια του Αχιλλέα διακρίνεται κάποια εμπάθεια, ίσως εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του, ίσως πάλι εξαιτίας της διένεξής του με τον Αγαμέμνονα. Ο αλαζονικός και προσβλητικός τρόπος με τον οποίο φέρθηκε ο Αγαμέμνονας τόσο στον Χρύση, τον ιερέα του Απόλλωνα, όσο και στον Αχιλλέα, ήταν ωστόσο η αιτία για το χαμό πολλών Αχαιών καθώς και για την παρά λίγο πυρπόληση των πλοίων από τους Τρώες. Η υπέρμετρη αλαζονεία του υποχωρεί, μόνο όταν η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο. Όταν πια οι Τρώες στρατοπεδεύουν στον κάμπο της Τροίας, τότε μόνο στέλνει προτάσεις συμφιλίωσης στον Αχιλλέα. Τρεις φορές πρότεινε ο Αγαμέμνονας στους Αχαιούς να λύσουν την πολιορκία, να τα μαζέψουν και να φύγουν.
Την πρώτη φορά η πρότασή του αποτελεί προσποίηση για να δοκιμάσει το ψυχικό σθένος των συντρόφων του μετά από εννιά χρόνια αγώνα. Τις άλλες δυο φορές όμως λιποψύχησε πραγματικά, οπότε ο Διομήδης στη μια και ο Οδυσσέας στην άλλη περίπτωση τον βάζουν στη θέση του. Δε λείπουν ωστόσο και τα κολακευτικά σχόλια για το άτομό του. Όταν ο Πρίαμος ρωτά την Ελένη για τον Αγαμέμνονα, εκείνη τον χαρακτηρίζει καλό βασιλιά και άξιο πολεμιστή. Ο Όμηρος μιλά για την αρχοντική ομορφιά του και παρομοιάζει τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά μ' αυτά των θεών. Πριν από τις μάχες επιθεωρεί το στρατό του και επιδιώκει να πλησιάζει τους συντρόφους του, για να εμψυχώσει εκείνους που προς στιγμή δειλιάζουν. Οι Αχαιοί έχουν εμπιστοσύνη στις πολεμικές αρετές του Αγαμέμνονα και παρακαλούν να πέσει σ' αυτόν ή στον Αίαντα ή στον Διομήδη ο κλήρος να τους εκπροσωπήσει, όταν ο Έκτορας προκαλεί έναν οποιονδήποτε Αχαιό σε μονομαχία. Σκοτώνει πολλούς Τρώες και ακόμη και πληγωμένος παραμένει στο πεδίο της μάχης, για να εμψυχώσει εκείνους που πολεμούν. Συμφιλιώνεται με τον Αχιλλέα μόνο μετά το θάνατο του Πάτροκλου κι ο νεαρός ήρωας, για να τον τιμήσει στους αγώνες γύρω από τον τάφο του νεκρού φίλου του, του δίνει χωρίς αγώνα το πρώτο βραβείο της κονταρομαχίας.